بازفضا بوی بهاران گرفت صولت سرما همه پایان گرفت
سرچوبرآورد طبیعت زخواب مست شدازجام می آفتاب
بوی گل ازپنجره هاسرکشید بلبل عاشق سوی گل پرکشید
رازقی باغچه ازجاپرید برف سرکوه گریبان درید
باز نمودند زما دلبری صد گل افسونگر کاکل زری
پونه صحرا نفسی تازه کرد لاله دهان باز به خمیازه کرد
اسب طرب بادبه هرسو دواند فرش زمرد همه جا گستراند
بار دگر چلچله بیدارشد نشئه صهبای سپیدارشد
جلوه گرآمدعلم سبزبرگ نم نم باران وبلورتگرگ
سیل زکوه آمد وغلتید ورفت دسته گلی تازه وترچید ورفت
داد به جان ها هیجانی ملس بوسه خورشید مسیحا نفس
باز برآمد علم یاسها عطر شکوفایی گیلاسها
هوش ربود از سر هشیارها کاکل تاک ازسردیوارها
باغ گل آراشده وگل فشان دشت دل آراوجواهرنشان
خیمه ابراست بسی باشکوه بر ز بر جنگل ودریا وکوه
گشته چومحراب بلندآسمان رایت رویایی رنگین کمان
قهقهه زد کبک به لبخند صبح شد شفق سرخ گلوبند صبح
باز ربود ازدل یاران قرار زمزمه جادویی آبشار
بازنهادند به سرتاج زر زنبق وریواس به وقت سحر
رقص کنان سبزه خودروی دشت برد دل گله آهوی دشت
ماه چو آواز قناری شنید چادرنقره سربستان کشید
باد صبا از سرکوی حبیب بوی گل آورد زسوی حبیب
بیگی ازاین نقش بدیع بهار نیست هدف غیرتماشای یار
این همه ازرایحه موی اوست غمزه ای ازگوشه ابروی اوست