آکنه شایعترین بیماری پوستی است وتقریبا تمامی افراد اعم از دختر و پسر را در سنین ۱۰ تا ۲۰ سالگی گرفتارمیکند .
بسیاری آکنه یاجوشهای غرور جوانی معروف را پدیده فیزیولوژیک دوران بلوغ می دانند .
بعداز ۲۵ سالگی آکنه شیوع کمتری دارد و عده کمی ازافراد بین ۲۵ تا ۳۵ سالگی و عده ای کمتر درسنهای بالاتر یعنی ۳۵ تا ۴۵ سالگی هنوز گرفتار آکنه هستند .
صورت وبعد ازآن به ترتیب نزولی سینه و پشت پوست سر وگردن زیربغل وکشاله ران و باسن وشیار سرین از شایعترین محل های درگیری است .
علت انتشار آکنه درنواحی مذکور فراوانی غدد چربی دراین نواحی می باشد. که درجریان بلوغ یعنی دهه دوم زندگی بعلت افزایش هورمونهای مردانه درهردوجنس مذکر ومونث شروع به رشد وافزایش ترشح چربی می کند.
آکنه علیرغم بی خطری وشایع بودن به علت بدمنظره کردن پوست ازنظرجسمی روحی واجتماعی برای مبتلایان مشگل سازاست وآنهارادچاراضطراب وافسردگی خودکم بینی وعدم اعتماد به نفس کرده موجب گوشه گیری وکاهش فعالیت های درسی وکاری وافت کیفیت زندگی آنهامی شود .
منبع : مجله نظام پزشگی