عشق گاهی خواهش برگ است دراندوه تاک
عشق گاهی رویش برگ است درتن پوش خاک
عشق گاهی ناودان گریه اشگ بهار
عشق گاهی طعنه برسرواست دربالای دار
عشق گاهی یک تلنگر بر زلال تنگ نور
پیچ وتاب ماهی اندیشه در ژرفای تور
عشق گاهی می رود آهسته تاعمق نگاه
همنشین خلوت غمگین آه
عشق گاهی شور رستن درگیاه
عشق گاهی غرقه خورشید درافسون ماه
عشق گاهی سوز هجران است دراندوه نی
رمز هشیاریست درمستی می
عشق گاهی آبی نیلوفریست
قلک اندیشه سبز خیال کودکیست
عشق گاهی معجز قلب مریض
رویش سبزینه ای دربرگ ریز
عشق گاهی شرم خورشید است درقاب غروب
روزه ای باقصد قربت ذکر برلب پایکوب
عشق گاهی هق هق آرام اما بی صدا
اشگ ریز ذکر محبوب است درپیش خدا
عشق گاهی طعم وصلت می دهد
مزه شیرین وحدت می دهد
عشق گاهی شوری هجران دوست
تلخی هرگز ندیدنهای اوست
عشق گاهی یک سفر درشط شب
عشق پاورچین نجوای دولب
عشق گاهی مشق های کودکیست
حس بودن با خدا درسادگیست
عشق گاهی کیمیای زندگیست
عشق درگل راز ناپژمردگیست
عشق گاهی هجرت ازمن تاشدن
عشق یعنی باتو بودن ماشدن
عشق گاهی بوی رفتن می دهد
صوت شبناک تو راسرمی دهد
عشق گاهی نغمه ای درگوش شب
عادتی شیرین به نجوای دولب
عشق گاهی می نشیند روی بام
گاه با صد میل می افتد به دام
عشق گاهی سربه روی شانه ای
اشگ ریز آخر افسانه ای
کیوان شاهبداغی
امیدوارم لذت برده باشید